Mail ons op 
Handboek ADD, 200 vragen en antwoorden door Karin Windt
Ondertitel: overwegend onoplettend van 0 tot 100 jaar
Eerste tot en met laatste hoofdstuk 505 bladzijdes
Uitgave: Levente, 2013.
Eerder gedeeltelijk verschenen als: Handboek ADD, 175 vragen en antwoorden. Levente, 2009.
+ Grote letter.
+ Tussenkopjes en opmaak.
+ Handig ingedeeld aan de hand van vragen en thema’s.
+ (Hoofd)stukken zijn goed apart van elkaar te lezen.
+ Lijstjes met o.a. instructies bij relevante vragen.
+ Zelftests voor volwassenen en voor kinderen.
-
-
Leesbaarheid
Toelichting
Dit boek gaat nadrukkelijk over het overwegend onoplettende type. Karin Windt (van Levente) is de Nederlandse pionier op het gebied van ADD. Ze heeft de belangrijkste vragen die in de loop der jaren aan haar gesteld zijn in dit boek gebundeld. Ze wisselt af tussen algemene en meer persoonlijke antwoorden.
Bij sommige vragen zijn er heldere overzichten gegeven. Voorbeelden zijn ‘wat kan ik verwachten van een hulpverlener?’, ‘tips voor reïntegratie/werk zoeken’, ‘financiële problemen aanpakken in 20 stappen’ en ‘hoe kan ik structuur aanbrengen in mijn huishouden?’
Opvallende of uitgebreide hoofdstukken zijn onder andere ‘komt de angst/paniekstoornis vaak voor [bij ADD]?’, ‘zijn er speciale voorzieningen/ADD rechten?’, ‘welke voorwaarden stellen succesvolle ADD’ers aan hun leven?’ en ‘hoe motiveer ik mijn dochter van 13 [met ADD] tot huiswerk?’
Afhankelijk van de voorkennis en het concentratievermogen van de lezer is het misschien af te raden om dit boek van voor naar achter te lezen. De hoofdstukken zijn over het algemeen goed los van elkaar te lezen, dus selectief lezen kan een uitstekende strategie zijn. Dat maakt het ook makkelijker om in dit boek te beginnen met lezen, want het is erg dik en daarom mogelijk intimiderend.
Na een uitgebreid, dubbel voorwoord volgt een overzicht van veranderingen ten opzichte van de vorige editie (toen nog met 175 vragen). Aan het einde volgen een aantal brieven aan Windt, die in het licht van aanvullende persoonlijke ervaring of herkenning een toegevoegde waarde hebben. Aan het einde zijn twee zelftests te vinden voor als er twijfel bestaat om naar een hulpverlener te stappen voor diagnostiek.
Waardering van lezers
Leesbaarheid
Informatief
Concrete aanwijzingen
Algemeen oordeel
Onderwerpen
Basiskennis over ADD (ADHD overwegend onoplettende type)
ADD en de hersenen
Erfelijkheid
Comorbiditeiten
Emoties en relaties
Juridische kwesties
Diagnostiek en behandeling
Werk en inkomen
Huishouden en persoonlijke verzorging
Slaap en voeding
ADD en opvoeding, school en huiswerk
ADD voor docenten
Persoonlijke verhalen (toegestuurde brieven)
Een indruk van het boek
Hoofdstuk 15 -
“[...] Het is heel goed mogelijk dat iemand [...] zich nog in wat gunstigere omstandigheden bevindt. [...] Een diagnose ‘milde vorm van ADD’ moet heel goed worden overwogen. Bij deze diagnose blijven veel vragen en onzekerheden bij de ADD’er bestaan: ben ik een aansteller, gewoon lui, heb ik onvoldoende doorzettingsvermogen, heb ik wel écht ADD enz. Een dergelijke diagnose vraagt om een uitgebreide toelichting van de behandelaar en dient mijns inziens te worden vermeden.”
Hoofdstuk 44 -
“[...] Het valt mij steeds weer op dat veel mensen met ADD een groot deel van zichzelf wegcijferen richting bijvoorbeeld een partner, uit een soort misplaatst gevoel dat zij hiermee een soort rekening vereffenen, voor al hetgeen de partner van hen moet accepteren vanwege ADD kenmerken. Zodoende proberen zij het ‘geven en nemen’ in een ‘gelijkwaardige’ balans te brengen, ter compensatie van hun ‘tekortkomingen’ om hun partner tevreden te houden. Veel dingen die zij voor hun partner doen, hebben zij niet voor zichzelf over, omdat zij dit eigenlijk niet kunnen opbrengen. Als de relatie, om wat voor reden dan ook, onder druk komt te staan en de ADD’er hierdoor nog meer dan anders op zijn of haar tenen loopt, wordt de partner overvallen met een ‘overdreven’ reactie die hij/zij niet kan plaatsen. [...]”
Hoofdstuk 66 -
“Zoek naar omwegen.
Dat wil zeggen dat je manieren zoekt om toch te bereiken wat je wilt, als dat niet via de gebruikelijke weg te realiseren valt. Een omweg kan werken als een ‘shortcut’, wanneer er op de hoofdweg een lange file staat, maar kost in de regel meer tijd en moeite door onverwachte hindernissen (obstakels), als langzaamgaand verkeer en onvoorziene oponthoudens. [...]” Er volgt onder andere een lijst met mogelijke problemen waar een omweg voor gezocht zou kunnen worden.
Hoofdstuk 77 -
“[...] Ik hoor mensen die er even helemaal doorheen zitten weleens zeggen: ‘Ik geloof dat ik vandaag ook last heb van ADD’. Meestal kan ik het niet laten om te vragen hoe zij zich zouden voelen als dat hun vaste structuur zou zijn, waarbij je constant en overal moet ‘opletten dat je niet te onoplettend bent’, zodat je geen domme dingen doet, belangrijke zaken over het hoofd ziet, te ongeïnteresseerd naar het verhaal van iemand luistert, vergeet om aan een beleefdheidsnorm te voldoen omdat je te moe bent, je sleutels in de deur laat zitten enz. enz. [...]”
Hoofdstuk 124 -
“ADD’ers kunnen de concentratie niet op commando inschakelen. [...] Na school zijn veel kinderen met ADD al zichtbaar erg moe en hebben veel behoefte aan ‘afwinden’. [...] Iedere keer dat u het gevoel heeft dat u moet ‘zeuren’, vertelt u het kind opnieuw dat het faalt.
Indien u steun wilt geven aan iemand met ADD bij het plannen en organiseren, dient rekening gehouden te worden met: [...]”
